anyway, satu hari tu, lalu kat tepi kubur. masa tu, kitorang on the way nak balik kampung... rayyan ni sibuk tanya mcm2... ada org ke kat dlm tanah tu? dia baik ke jahat? org yg kene tanam tu dapat jumpa anak dia ke x... waktu tu la, ummi cakap... rayyan ni, org, klu lalu kat kubur, kita baca doa... baca fatihah.... baru la Allah suka.... baru la dia senyap...
semenjak hari tu, asal jumpa kubur je, dia pun baca la fatihah kuat2... nak2 pulak, perjlnn pegi & balik keje mmg lalu kat kubur (maklumla, tmpt keje ummi kan dalam kwasan kampung). satu hari tu, on the way gi keje, bila lal kat kubur, mcm biasa dia pun baca fatihah... lepas dia baca fatihah,
rayyan: ummi, rayyan baca fatihah.. bagus kan rayyan kan...
ummi: ha, bagusla mcm tu.. Allah suka... sejuk sikit org kat dlm kubur tu...
rayyan: sejuk? kenapa sejuk?
ummi: err... yer la... rayyan baca fatihah tu, mcm rayyan bagi hadiah kat org dlm kubur tu....
rayyan: oooo...
after a while,
rayyan: ummi, ummi kenal ke org yg kat dlm kubur tu?
ummi: erk... ummi x kenal la... (ummi dah tersengih lebar dah waktu ni)
rayyan: abis tu, bila kita nak jumpa org yg kat dlm tanah ni?
ummi: mana boleh jumpa dah... org tu dah meninggal, dah kene tanam dah... kalau kita leh jumpa nanti, bila kat akhirat nanti... masa tu, kalau kita baik, Allah suka, kita masuk la syurga... kalau kita asyik buat benda yg Allah x suka je, kita masukla neraka...
rayyan: rayyan nak masuk syurga... nanti dlm syurga ada mainan, ada belon, kan ummi kan?
ummi: :)
satu ketika dahulu
alamak... tiber2 ummi rindu sama ini budak tecit....
No comments:
Post a Comment